ถึงปัญหาจะเป็นส่วนหนึ่งแห่งครรลองมนุษย์
เป็นการบ่งบอกถึงชีวิตที่ยังดำเนินอย่างต่อเนื่อง
ตามกลไกธรรมชาติแห่งความมีชีวิตที่มีขึ้นมีลงมีบวกมีลบ
อีกทั้งการขับเคลื่อนไปข้างหน้าแต่ทุกช่วงเวลาทุกระดับ
จึงมีช่วงที่ผ่านไปช่วงเดี๋ยวนี้ช่วงที่จะมุ่งสู่การเป็นวัฏจักรชีวิต
ในขณะที่มีการเลื่อนไหลก็เกิดอดีตปัจจุบันอนาคต
ก่อให้เกิดความตึงเครียดระหว่างแต่ละสถานะอย่างต่อเนื่อง
ดังความตึงเครียดระหว่างเท้าซ้ายเท้าขวาที่ก้าวเดินไป
ทว่าเป็นความตึงเครียดที่จำเป็นเพื่อเคลื่อนตัวจากที่หนึ่งไปยังที่หนึ่ง
นอกนั้นปัญหาบ่งบอกถึงขีดจำกัดในศักยภาพแห่งแก่นคน
เมื่อในตัวมนุษย์มีส่วนหนึ่งที่ทรงไว้ซึ่งความยิ่งใหญ่หลุดเลยกาลเวลา
แต่ก็มีอีกส่วนหนึ่งที่มากด้วยขีดจำกัดมากด้วยขอบเขต
กระทั่งกลายเป็นความตึงเครียดขัดต่อเนื่องกลายเป็นปัญหา
จิตใจคนที่รู้สึกในความไร้ขีดจำกัดในความอมตะ
ทว่าร่างกายสังขารคนกลับต้องยอมรับขอบเขตความไม่จีรัง
กลายเป็นความขัดแย้งที่รู้สึกที่สัมผัสได้อย่างต่อเนื่อง
กลายเป็นปัญหาแต่ก็ชินเคยจนแทบไม่มองเป็นปัญหา...

แต่ก็มีปัญหานับไม่ถ้วนที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์เอง
และแต่ละปัญหาเกิดจากความขัดแย้งที่คนสร้างกันขึ้น
เริ่มจากความขัดแย้งกับสิ่งที่พระผู้สร้างทรงกำหนดไว้
แล้วนั้นความขัดแย้งกับกฎกติกาสังคมกฎหมายชาติบ้านเมือง
กลายเป็นปัญหากระทบไปทุกระดับทุกแง่ทุกเรื่อง
เมื่อมีคนมาถามปัญหาการหย่าร้าง
พระเยซูเจ้าไม่ทรงลังเลที่จะชี้ที่มาของปัญหา
“สิ่งใดที่พระเจ้าทรงรวมไว้ มนุษย์อย่าได้แยก”
แยกทีไรกลายเป็นความขัดแย้งกลายเป็นปัญหาทุกที
เป็นสามีภรรยากันแล้วชายหญิงกลายเป็นกายเดียวกัน
นั่นคือสิ่งที่พระผู้สร้างทรงกำหนดตั้งแต่แรก
ความรักหลอมชายหญิงให้เป็นหนึ่งเดียวทั้งกายและใจ
เพราะนั่นคือธรรมชาติแห่งความรักฉันสามีภรรยา
อันที่จริงแล้วการหย่าร้างเริ่มต้นจากการแยกกายออกจากใจ
ตั้งแต่แรกพระเจ้าทรงรวมกายและใจมนุษย์ให้เป็นหนึ่งเดียว
โดยที่กายและใจเป็นแค่ต่างมิติของคนหนึ่งคนเดียวกัน
พอมนุษย์เริ่มดื้อรั้นที่จะแยกกายแยกใจปัญหาก็ตามมา
เอาแค่กายสนใจแค่รูปร่างหน้าตาแต่ไม่มีใจให้
ไม่เร็วก็ช้าความขัดแย้งก็เกิดขึ้นกลายเป็นปัญหา
อยู่ด้วยกันแค่กายแต่ใจห่างไกลคนละทิศคนละทาง
ไม่ช้าไม่นานความขัดแย้งเริ่มส่อแววให้เห็นก่อนปัญหาก็เกิด
ที่สุดก็ต้องแยกทั้งกายแยกทั้งใจหย่าร้างกันจนได้...

ที่จริงแล้ว “สิ่งที่พระเจ้าทรงรวมไว้ มนุษย์อย่าแยก”
ไม่ใช่เฉพาะเรื่องสามีภรรยาเรื่องการหย่าร้างเท่านั้น
หากแต่ทุกเรื่องทุกความสัมพันธ์แห่งชีวิตคนเรา
พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ให้เป็นพี่น้องกัน
แต่มนุษย์กลับมีอคติทำตัวเหินห่างเลือกที่รักมักที่ชัง
พระเจ้าทรงรวมไว้ มนุษย์กลับแยกอีกแล้ว
พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ประกอบด้วยกายและจิตวิญญาณ
แต่มนุษย์เลือกให้ความสนใจให้การปรนเปรอเฉพาะกาย
กระทั่งเกิดความไม่สมดุลความไม่ลงตัวความเสียหาย
พระเจ้าทรงรวมไว้ มนุษย์เอาแต่แยกออกจากกัน
ส่งผลกระทบผลเสียทั้งสำหรับตนเองทั้งสำหรับคนรอบข้าง
ก่อให้เกิดความขัดแย้งในตนเองในผู้อื่นในธรรมชาติอยู่ร่ำไป
เมื่อไรจะเรียนรู้จากความผิดพลาดกันเสียที •