ในขณะที่คนพากันเสาะหาคุณค่า
เพื่อมาสร้างความมั่นใจว่าตนมีคุณค่า
หรือทำให้คนอื่นยอมรับ
กระแสสังคมก็เปลี่ยนคุณค่าไปเรื่อย
จนต้องติดตามและไล่ล่ากันอย่างไม่หยุดยั้ง
ที่เคยมั่นใจว่าครอบครัว ศาสนา กลุ่มชน...เป็นคุณค่า
ไม่ว่าจะเป็น“เตาผิง กองไฟ” ที่เคยมาเบียดเสียดเคียงข้างกัน
แก้หนาวไป พูดคุยเล่าเรื่องราวไป
ส่งทอดคุณค่าให้กันและกันแทบไม่รู้ตัว
หรือ “โต๊ะอาหาร” ที่รวมคนในครอบครัว
พ่อแม่ลูกหลานปู่ย่าตายายอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
กินไป พูดคุยแลกเปลี่ยนข่าวสาร ความคิดความเห็นไป
ส่งทอดคุณค่าจากชั่วอายุหนึ่งไปสู่ชั่วอายุหนึ่ง
ในความผูกพันใกล้ชิดสนิทสนม
หรือ“เตียงนอน” สัญลักษณ์แห่งชีวิตและความตาย
คุณค่าแห่งชีวิตใหม่ที่ต้องรัก ดูแล ทะนุถนอม
คุณค่าแห่งชีวิตเก่าที่จบลงอย่างมีศักดิ์ศรี
มากด้วยความดีและคุณธรรมเห็นให้เป็นแบบอย่าง
หรือ “วัด” ศูนย์รวมแห่งจิตใจ
หล่อหลอมความเชื่อ ทะนุบำรุงความศรัทธา ปลูกฝังหลักธรรม...
เดี๋ยวนี้กลับมองว่าคุณค่าเป็นเรื่องส่วนบุคคล
อะไรก็ได้ที่ให้ความเป็นปัจเจก อิสรภาพ ความเป็นตนเอง
แล้วก็ถือว่า “เวลาว่าง” คือคุณค่า
เป็นช่วงแห่งความผ่อนคลาย เป็นตัวของตัวเอง
จะทำอะไรไม่ทำอะไรก็ได้ตามใจนึกอยาก
แล้วมองว่า “เวลาทำงาน” คือช่วงเวลาแปลกแยก
ที่มีแต่ทำให้หมดอิสระ หมดความเป็นตัวของตัวเอง
แถมยังต้องพบกับแรงกดดันรอบข้าง
อีกทั้งถูกควบคุมถูกใช้งานถูกเอารัดเอาเปรียบกอบโกยผลประโยชน์
ยึดประสิทธิผลมากกว่าประสิทธิภาพมาเป็นตัววัดคุณค่า
ถือว่า “รถยนต์” เป็นตัวบ่งบอกคุณค่าและศักดิ์ศรี
เป็นสัญลักษณ์สุดยอดแห่งอิสระเสรี
ทำให้หลุดลอยไปจากขีดจำกัดแห่งเวลาและระยะทาง
ถือ “ห้างสรรพสินค้า” คือคุณค่าหาได้ไม่ยาก
เป็นแดนเนรมิตบันดาลให้มีให้บริโภคได้ทุกอย่างที่ปรารถนา
แม้ว่าเงินยังเป็นตัวแปรสำคัญที่กำหนดคุณภาพและปริมาณ
แต่ก็ไม่เคยเป็นอุปสรรคขวางกั้นการเลือกตามใจอยาก
ถือว่า “โทรทัศน์” เป็นคุณค่าใกล้ตัว
เป็นทางออกเพื่อปลดปล่อยจินตนาการ
ถึงจะไม่เป็นจริงในทุกอย่างที่ใจฝันใฝ่
แต่ก็ให้รู้สึกเคลิบเคลิ้มได้ชั่วครู่ชั่วยามก็ยังดี
ถือว่า “สนามกีฬา” เป็นคุณค่าได้มาไม่ยาก
ในบรรยากาศรื่นเริงสนุกสนานให้เชียร์ให้ลุ้นได้สุดๆ
สามารถปลดปล่อยอารมณ์เก็บกั้นสั่งสมออกมาได้ไม่ต้องอายใคร
ชัยชนะแต่ละครั้งของทีมโปรดเป็นการตอกย้ำคุณค่าแห่งตน
แม้พ่ายแพ้ก็ยังมีให้หวังให้รอล้างตาครั้งหน้า
ถือว่า “ตั๋วเดินทาง” เป็นคุณค่าแห่งอิสรภาพ
ทำให้ล่องลอยหลุดพ้นจากกำหนดกฎเกณฑ์สังคมและทัศนคติ
ได้คล้อยตามความต้องการลึกๆแห่งพื้นที่อิสระ
ไร้พรมแดน ไร้จารีตประเพณี ไร้ที่มาที่ไป
ถือว่า “เพศ” เป็นคุณค่าส่วนตัวเฉพาะ
สามารถมีความพึงพอใจได้โดยไม่ต้องมีกฎเกณฑ์ใดๆ
เติมเต็มความสุขให้กันโดยไม่ต้องมีพันธะ...
เช่นนี้ ความสับสนในคุณค่าก็มีแต่จะบานปลายไม่รู้จบ •

 



-TOP-