มองผ่านๆ ก็เหมือนกองวัสดุลังใหญ่ หลากหลายสีสัน ขนาด และรูปแบบ กองก่ายเรียงรายสูงพ้นขอบลังสูงกว่าเมตร เมื่อมองใกล้เข้าไปก็ยังแยกไม่ออก มีทั้งโลหะ มีทั้งแถบผ้า ขนาดเล็กใหญ่ให้ลายตา พออ่านคำบรรยายรูปด้านล่างก็เริ่มเห็นอะไรชัดเจน เป็นรูปแม่กุญแจหลากชนิด หลากขนาด หลากสีสัน แต่กุญแจทุกดอกอยู่ในลักษณะเดียวกัน ปิดล็อคตายพร้อมโบว์สีผูกสายยูอยู่ ชาวเกาหลีมีความเชื่อว่า ถ้าอยากให้ความรักเหนียวแน่นคงอยู่นิรันดร์ ต้องซื้อแม่กุญแจมาเป็นเคล็ด เมื่อล็อคแน่นหนาและผูกโบว์สีแทนความรักแล้ว ให้นำลูกกุญแจไปทิ้งแม่น้ำลำคลองทะเล ความรักจะไม่มีวันเลิกรา หากแต่จะอยู่ค้ำฟ้าตลอดไป... ถึงจะเป็นความเชื่อถือออกงมงาย เพราะตัวแปรแห่งรักอมตะมีมากกว่านั้น กระนั้นก็ดี ทำแล้วอาจจะได้ความรู้สึกมั่นใจขึ้นหน่อย อย่างน้อยก็เป็นความปรารถนาลึกๆ อยากให้ความรักที่เริ่มต้นสุกงอมแล้ว ไม่ต้องมีอันเป็นไปไม่ว่ากรณีใดๆ ถึงขนาดลงทุนตัดช่องทางทุกอย่างแห่งความเป็นได้ ชนิดโยนลูกกุญแจทิ้งให้หมด จะว่าไปแล้ว ความรักช่างยิ่งใหญ่งดงามเลิศเลอ เพียงแค่ได้รู้สึกสัมผัสรับรู้แรกเริ่ม ก็เหมือนเอื้อมมือแตะชายขอบสวรรค์รำไรแล้ว จนไม่อยากจะให้มันจืดจางต้องจบลง ปานต้องสูญเสียชีวิตทั้งเป็น ทว่าเพื่อรักษาความรักให้เหนียวแน่น ไม่ง่ายเหมือนล็อคแม่กุญแจ แต่เรียกร้องหนึ่งชีวิตเต็มๆ เพราะหากไม่รักกันด้วยชีวิตทั้งครบ กระทั่งเธอคือฉัน ฉันคือเธอ...แล้ว แม้แม่กุญแจร้อยพันดอกก็ยื้อไว้ไม่อยู่ ปากก็พร่ำยืนยันว่าทิ้งลูกกุญแจลงท้องทะเลหมดแล้ว แต่ก็ยังแอบเก็บลูกกุญแจ “สำรอง” อยู่ เผื่อหน้าเผื่อหลังเผื่อเหลือเผื่อขาด ความรักก็ยากอยู่ค้ำฟ้าค้ำดิน เพราะในความเป็นจริงแล้ว ความรักแบบ “เผื่อ” ยังไม่เป็นความรักด้วยซ้ำ อย่างมากก็เป็นได้แค่ความรู้สึกดึงดูดใจ ที่นำไปสู่การคบหา ดูใจ เผื่อเลือก แต่พอเปล่งวาจายืนยัน “ฉันรักเธอ” คำ “เผื่อ” ก็หายสิ้นไปในบัดดล เหมือนความสว่างเกิดความมืดตายไปฉันใดฉันนั้น ไม่เช่นนั้นก็คงเตียงหักครั้งแล้วครั้งเล่า จนโรงงานเฟอร์นิเจอร์ผลิตให้ไม่ทัน... ในสังคมยุคสำเร็จรูปทุกวันนี้ คนพากันมองหาความรักสำเร็จรูป พอรักกันแล้วต่างคนต่างก็คาดหวัง แต่ก็คงต้องผิดหวัง เพราะความรักยังต้องสร้าง ต้องปรุง ต้องตกแต่งทุกวัน...วันแล้ววันเล่า •