แล้วงานสงกรานต์ก็ผ่านไป
       รดน้ำ ดำหัว...เพื่อความชุ่มฉ่ำ เย็นชื่น เป็นสิริมงคล
       บอกถึงกระจิตกระใจที่มีต่อกัน ในโอกาสขึ้นปีใหม่
       มันเป็นความงดงามในความหมายของงาน
       และถึงแม้จะมีการแหวกแนว แหวกประเพณี...เพราะความเข้าไม่ถึงในแก่น
       แต่โดยภาพรวมแล้ว ก็ยังคงคุณค่าของเทศกาลไว้ได้อย่างดี
       ภาพคนที่แห่กันเดินทางกลับภูมิลำเนา โดยไม่นำพาจำนวนรถและการจราจรที่ติดขัด
       ระยะทางไกลแค่ไหน ใจผูกพันซะอย่าง ไม่เห็นเป็นปัญหา
       เพียงเพื่อได้กลับไปพบหน้า ทักทาย  กราบไหว้ผู้คนที่ให้ความรักและเคารพนับถือ
       หรือแค่ได้ร่วมสนุกสนาน ขึ้นปีใหม่พร้อมกับคนรัก คนรู้จัก เพื่อนฝูง
       พร้อมกับพรมน้ำให้ความสดชื่น เคียงคู่ไปกับจิตใจที่เต็มร้อย
       น้ำทำให้กายชุ่มฉ่ำยามอากาศร้อนแผดเผา
       น้ำใจทำให้ใจอบอุ่น เป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก
       เพียงแค่ได้เห็นหน้าเห็นตา
       เพียงแค่ได้ไถ่ถามทุกข์สุข
       เพียงแค่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เป็นครอบครัว
       ก็เป็นการอวยชัยให้พรกันได้ถึงใจแล้ว
       โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพสังคมครอบครัวที่ต้องพบเห็นกันทุกวันนี้
       ที่คนยังมีเรี่ยวมีแรง ต้องอพยพไปหารายได้ไกลสุดกู่
       คนที่ถดถอยในกำลังกายเพราะวัยก็อยู่เฝ้าเรือน ดูลูกหลาน

       คอยค่ากับข้าว ค่าเล่าเรียน ค่าใช้จ่าย...ทีละงวด ด้วยใจจดใจจ่อ
       ทำหน้าที่เป็นปู่ย่าตายาย เป็นพ่อแม่ เป็นผู้ปกครอง เป็นพี่เลี้ยง เป็นเพื่อน...เสร็จสรรพ
       จนเด็ก ๆ เติบโตขึ้นมารู้อย่างเดียวว่า คนเป็นพ่อเป็นแม่มีหน้าที่หาเงินเข้าบ้าน
       แล้วก็รอคอยให้ถึงเทศกาลที่พ่อแม่จะกลับมา
       ไม่ได้โหยหาความรักและความอบอุ่น
       เท่ากับหวังจะได้เงิน ได้ของเล่น ได้เสื้อผ้าใหม่ ได้ขนม...
       เห็นหน้าเห็นตากันที ก็เห็นแค่ภายนอก
       พ่อแม่โทรมลง ลูกโตเป็นวัยรุ่นขึ้น
        สังคมในครอบครัวน้อย ๆ เลยไม่ต่างกับสังคมใหญ่
       มีความแปลกหน้า ห่างเหิน เฉยเมย...
       แล้วก็ส่งทอดรูปแบบครอบครัวยุคใหม่ ในบทบาท ในหน้าที่
       พ่อแม่มีหน้าที่หาเงินเลี้ยงลูกให้โต
       ลูกมีหน้าที่เล่าเรียน เป็นเด็กดี หรืออย่าสร้างปัญหา
       สายใยแห่งรักและผูกพันก็อ่อนลงไปเรื่อย ๆ
       เทศกาลที วันพ่อวันแม่ที วันเด็กที วันผู้สูงอายุที...จึงเป็นโอกาส
        ให้หันกลับมามองรากเหง้าของชีวิตครอบครัว
       คุณค่าสูงส่งของครอบครัวที่กำลังจะหดหาย
       ต้องรีบกู้คืนมาก่อนที่จะสายไป
        ด้วยการเลือกที่เด็ดขาด และพร้อมใจ
       เลือกชีวิตประสาพ่อแม่ลูก มากกว่าความยั่วยวนของสิ่งของเงินทอง
       เลือกวิถีชีวิตสมถะที่มีพ่อแม่ลูกอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา มากกว่าชีวิตฟุ่มเฟือยด้วยวัตถุแต่ต้องพลัดพราก ห่างเหิน
       เลือกบ้านน้อยที่อบอุ่นใจ มากกว่าคฤหาสถ์หลังโตที่โหวงเหวง โดดเดี่ยว ว้าเหว่
       เลือกอาหารธรรมดา ๆ ที่อร่อยด้วยจิตใจที่เป็นหนึ่งเดียวกัน มากกว่าอาหารล้นโต๊ะที่กินด้วยสีหน้าเฉยเมย ต่างคนต่างเพลิดเพลินอยู่แค่รสชาติ
       พูดง่าย ๆ มันเป็นการเลือกในสิ่งที่ใจคนในบ้านชี้บอก มากกว่าที่เสียงนอกบ้านหว่านล้อม กำหนด  ชี้แนะแกมบังคับ
       ในสภาพครอบครัวทุกวันนี้ อยากจะได้ยินได้ฟังเพลงนี้บ่อยๆ
        “กลับบ้านเฮา รักรออยู่” .