บัตรเชิญใบนี้แปลกกว่าทุกใบที่เคยได้รับ แต่ก็คิดว่าคนเชิญต้องพิถีพิถันในการเลือกบัตรอยู่แล้ว คงไม่ใช่เดินไปถึงก็เลือกซื้อใบที่ใกล้มือที่สุด ทว่าก่อนอื่นคงต้องดูรูปร่างสีสันแบบตัวอักษร แล้วนั้นต้องพิจารณาข้อความบนบัตร สั้นแต่กินใจอ่านแล้วโดนใจส่งให้คนสำคัญต้องซึ้ง ไม่ว่าจะอวยพรวันคล้ายวันเกิดวันครอบรอบวันเทศกาล ยังไม่พอยังต้องคำนึงนิสัยใจคอความชอบรสนิยมผู้รับ รับเมื่อไรต้องตะลึงนึกไม่ถึงถูกอกถูกใจ  “ใช่เลย” สนนราคาบัตรไม่ต้องคิดไม่ต้องคำนวณ ใช่ว่าจะส่งกันทุกวันอาทิตย์ทุกเดือนก็หาไม่ คุณค่าทางใจตีเป็นเงินเป็นทองไม่ได้อยู่แล้ว... แต่บัตรใบนี้เป็นการ์ดเชิญร่วมงานมงคลสมรส ทั้งที่รูปร่างหน้าตาน่าจะเป็นบัตรอวยพรแบบย้อนวัย บัตรทรงกลมด้านหน้าเป็นรูปหน้าปัดนาฬิกาตัวเลขเด่นชัด เข็มสั้นเข็มยาวสีเข้มขับกับสีพื้นเห็นได้แต่ไกล บนเข็มสั้นชื่อเจ้าบ่าวบนเข็มยาวชื่อเจ้าสาว ด้านหน้าเลขสามมีช่องบอกเดือนบอกวันที่ “มิถุนายน 21” ใต้เลขสิบสองมีเขียน “เมื่อสองคนใช้เวลาเดียวกัน” เป็นนัยบอกความยินยอมความมุ่งมั่นความตั้งใจของชีวิตคู่ เริ่มตั้งแต่วันที่ 21 มิถุนายน 2553 เป็นต้นไป... อันที่จริงหากมองให้ลึกลงไปกว่านั้น บัตรใบนี้ไม่เพียงแค่เชิญญาติผู้ใหญ่เพื่อนสนิทมิตรสหายมาร่วมงาน หากแต่ยังประกาศเป็นทางการให้ทุกคนรับรู้เป็นสักขีพยาน ชีวิตเขาและเธอจะเปลี่ยนไปถึงแก่น ตั้งแต่นี้ไปชีวิตเขามีความหมายเพราะชีวิตเธอ ตั้งแต่นี้ไปชีวิตเธอมีความหมายเพราะชีวิตเขา เขาเป็นสามีได้เพราะมีเธอเป็นภรรยา เธอเป็นภรรยาได้เพราะมีเขาเป็นสามี ดั่งเข็มสั้นเข็มยาวบนหน้าปัดนาฬิกา ประสานกันชี้บอกชั่วโมงชี้บอกนาทีทั้งวันทั้งคืน จะมีแค่เข็มสั้นก็รู้ได้แค่ชั่วโมงจะมีแค่เข็มยาวก็รู้ได้แค่นาที ตั้งแต่นี้ไปมีเขาก็ต้องมีเธอมีเธอก็ต้องมีเขา เพราะความรักหลอมชีวิตเขาชีวิตเธอให้เป็น “ชีวิตเรา” และถึงแม้นวิถีอาชีพการงานของเขาของเธอจะต่างกัน กระทั่งที่ทำงานตารางเวลางานการเดินไปกลับ แต่ความรักยังคงรวมใจเขาและใจเธอให้เป็นหนึ่งเดียวแนบแน่น ดั่งปลายเข็มสั้นเข็มยาวของนาฬิกาที่หมุนไปต่างจังหวะต่างระยะ คอยชี้บอกเวลาไปที่ตัวเลขรอบหน้าปัดนาฬิกาทั้งวันทั้งคืน แต่อีกปลายหนึ่งมีแกนยึดกันไว้ที่ใจกลางหนักแน่นแต่ก็พลิ้วเบา บอกให้รู้ว่าชีวิตแต่งงานไม่ใช่การสิ้นสุดของอิสรภาพ หากแต่เปลี่ยนจากอิสรภาพเธออิสรภาพเขาเป็น “อิสรภาพเรา” เพราะแก่นแท้ของอิสรภาพไม่อยู่ในการเป็นอิสระ “จาก” หากแต่เป็นอิสระ “เพื่อ” เพื่อเธอเพื่อเขาเพื่อเรา จากอิสรภาพที่แคบและเห็นแก่ตัวกลายเป็นอิสรภาพไร้ขอบเขต... บัตรเชิญรูปหน้าปัดนาฬิกาสำหรับแขกเหรื่อหมดเป้าหมายแล้ว อย่างมากก็เก็บไว้เป็นที่ระลึกเคียงคู่กับของชำร่วย แต่สำหรับเขาและเธอยังมีคุณค่ายังมีความหมายต่อไป ทุกครั้งที่มองทุกครั้งที่เห็น นอกจากจะเตือนความทรงจำของวันเวลาเดือนปีประวัติศาสตร์แล้ว ยังคอยตอกย้ำคอยบอกคอยแนะคอยกำชับ “หากไม่มีเธอ ฉันอยู่ไม่ได้”...•