เทศกาลต่างๆ ผ่านพ้นไปทีละอย่าง
พร้อมกับความสุขสนุกสนานที่มาและไป
ทิ้งให้เหลือความทรงจำและความหวัง
คิดถึงสิ่งที่เคยทำให้เป็นสุข
ตั้งแต่ออกเดินทาง การพบปะ การเที่ยว การกิน การดื่ม...
อดคิดเสียดายไม่ได้ว่าเวลาช่างผ่านไปรวดเร็ว
และพร้อมกับเวลาอะไรๆก็ผ่านไปด้วย
บ้างก็กลับมาเหน็ดเหนื่อยมากกว่าตอนไป
ทั้งๆที่ตั้งใจจะไปพักผ่อน
ไม่น้อยที่เกิดความรู้สึกโหวงเหวง
เมื่อต้องกลับมาอยู่กับตัวของตน
หลังจากที่มีคนรายล้อมสนุกเฮฮาด้วยกัน
แต่ถึงอย่างไรก็ยังมีความหวัง
...เทศกาลต่อไป วันหยุดหน้า...
อย่างน้อยก็ยังมีอะไรให้หวังและรอคอย
และให้เรี่ยวแรงแก่ชีวิตประจำวัน
ถึงจะสนุกให้สุดๆยาวๆไม่ได้
แต่ก็ยังมีที่เที่ยว ที่กิน ที่ดื่ม...
สนุกได้กับช่วงเวลาที่เจียดไว้หลังเลิกงาน
ถือเป็นการให้รางวัลตนเองไปในตัว
ทว่า เมื่อเลิกสนุกแล้วก็อดไม่ได้อีกนั่นแหละ
ที่จะรู้สึกเหมือนกับตอนกลับจากเทศกาลและวันหยุด
...ความทรงจำและความหวัง...
กลายเป็นเดี๋ยวสุขเดี๋ยวทุกข์...สลับกันไป
ทั้งๆที่ใจเรียกหาความสุขที่คงทน ต่อเนื่อง
ยามสุขสนุกสนานก็เลยไม่เต็มที่
เพราะกังวนว่าไม่เร็วก็ช้าก็จะต้องจบลง
แล้วก็ต้องรีบคิด รีบวางแผน...เพื่อให้สุขสนุกสนานต่อไป
และนี่คือชีวิตของหลายๆคน
ที่ไล่ล่าหาความสุขสนุกสนาน
งานการทำไปก็เพื่อแลกเปลี่ยนกับสิ่งเหล่านี้
เงินทองที่เก็บสะสมก็เพื่อเทศกาลและวันหยุดครั้งต่อไป
ดีไม่ดีก็กินอยู่พอให้รอดชีวิตไปวันหนึ่งๆ
เก็บเงินไว้ใช้เติบในช่วงนั้น...สำหรับตน สำหรับญาติพี่น้อง สำหรับเพื่อนฝูง
แล้วก็คิดว่าเงินคือตัวบันดาลความสุข
คิดว่าเงินซื้อได้ทุกอย่าง...แม้กระทั่งความสุข
หาคิดไม่ว่า อย่างมากเงินก็แค่เติมแต่งความสุขให้
เพราะความสุขแท้ไม่อยู่ที่การกินการดื่ม
เพราะความสุขแท้ไม่อยู่ที่การเที่ยว
เพราะความสุขแท้ไม่อยู่ที่การมีสิ่งของเงินทอง
ทว่าความสุขแท้อยู่ในการ เป็นสุข
เพราะใจมนุษย์นั้นมีแต่เป็นได้อย่างเดียว
จะสุขจะทุกข์ก็อยู่ที่ใจเป็น
ถึงจะรายล้อมด้วยทุกสิ่งที่อยากมีอยากได้
แต่ใจไม่เป็นสุข ทุกอย่างก็ดูไร้ค่า
ถึงจะขัดสน มีก็แค่พอกินพอใช้สอย
แต่ใจเป็นสุข ก็เหมือนมีพร้อมทุกอย่าง
ในเมื่อคิดเพียงจะมีสุข
จึงต้องวิ่งไล่ล่า ไขว่คว้าทุกอย่าง
คิดว่าได้มาแล้วจะทำให้มีความสุข
ทั้งๆที่ความสุขนั้นอยู่ภายในแห่งตน
แต่ก็เอาแต่จะออกนอกบ้าน (ใจ) เพื่อตามหามัน
ไม่ต่างกับเด็กๆไล่ล่าผีเสื้อ
ยิ่งวิ่งตาม ผีเสื้อก็ยิ่งจะบินหนีไปไกล
แต่พอนั่งนิ่งๆ ผีเสื้อก็จะบินมาหา เกาะหัว เกาะไหล่
ฉันใดก็ฉันนั้น
อยู่นิ่งสงบกับตัวกับใจตนเมื่อไร
ความสุขก็จะเกิดขึ้น จนรู้สึกเป็นสุขอย่างคิดไม่ถึง .