ใครอ่านข่าวนี้แล้วคงอดขำไม่ได้
ชายวัย 40 ชาวมาเลเซีย ชื่อมิงคู มาน
ยื่นคำร้องต่อเจ้าหน้าที่มาเป็นปีๆแล้ว
ว่าเขายังไม่ตาย
มันเป็นความผิดพลาดอย่างมหันต์ของเจ้าหน้าที่
ที่ออกเอกสารยืนยันว่าเขาตายเพราะอุบัติเหตุ
และถูกฝังเรียบร้อยแล้วเมื่อสี่ปีก่อน
ทว่า มันเป็นความพยายามที่ไร้ผล
จนสุดท้ายต้องพึ่งสำนักข่าวท้องถิ่น
“ช่วยผมด้วยเถอะ
ช่วยยืนยันกับเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง
ว่าผมยังไม่ตาย ผมยังมีชีวิตอยู่”
หากจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด ก็ยังพอทำเนา
แต่นี่กระทบความเป็นอยู่ทั้งครอบครัว
เพราะเขาหมดสิทธิ์สมัครงานมาสี่ปีเต็มๆ
และนี่แหละที่ทำให้เขาขำไม่ออก
“มันเป็นเรื่องร้ายแรงเอามากๆ
แถมยังต้องรู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก
มีชีวิตอยู่ก็เหมือนกับตายไปแล้ว...”

กระนั้นก็ดี
คงไม่ใช่เขาคนเดียวที่ขำไม่ออก
จะว่าไปแล้ว
มีมากคนที่ตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน
มีชีวิตอยู่ก็เหมือนตายไปแล้ว
ไม่มีสิทธิ์มีเสียงใดๆ
เพียงเพราะเกิดมาจน
คนอื่นเลยมองไม่เห็นศักดิ์ศรี
แม้จะเดินเหินไปตามถนนหนทางเฉกเช่นทุกคน
ก็ไม่ได้ต่างไปจากป้ายข้างทาง
เพียงเพราะเกิดมาด้อยโอกาส
คนอื่นจึงมองไม่เห็นคุณค่า
แม้จะดิ้นรน กระเสือกกระสน เพื่อความอยู่รอด
หาเช้ากินค่ำด้วยความสุจริต
แต่ก็ยังไม่น่าจะคบค้าสมาคมด้วยอยู่ดี
เพียงเพราะเกิดมาบนผืนแผ่นดินอื่น
คนอื่นเลยมองเป็นความเป็นเพื่อนมนุษย์
แม้จะฟันฝ่าเข้ามาหาเลี้ยงชีพ
หวังหนีร้อนมาพึ่งเย็น
แต่ก็ถูกใช้แรงงานยิ่งกว่าวัวควาย
เพียงเพราะเกิดมานิสัยใจคอต่างไป
คนอื่นเลยมองไม่เห็นความเป็นเพื่อน ความเป็นพี่เป็นน้อง
แม้จะอยู่ด้วยกัน ร่วมชายคาด้วยซ้ำ
แต่ทำเหมือนเป็นอากาศ...

คุณมิงคู มาน ชายในข่าว มุ่งมั่นเรียกร้อง “ชีวิต” มาตลอดสี่ปี
แต่ไม่ช้าคงได้สมหวัง เมื่อตกเป็นข่าว
ทว่า หลายคนที่ยังคงเรียกร้อง “ความมีชีวิต” มาหลายปีกว่านั้น
ศักดิ์ศรี ความเป็นมนุษย์ ความเสมอภาค การยอมรับ ความเป็นเพื่อน
เมื่อไรจะได้สมหวังกับเขาบ้าง
คงไม่ขึ้นอยู่กับว่าจะเป็นข่าวหรือไม่เป็นข่าวแล้วแหละ
หากแต่ขึ้นอยู่กับ “ฉัน” กับ “คุณ” กับ “เรา”...ร้อยทั้งร้อย •