ปัญหา อะไรเอ่ย?ยังไม่เลิกฮิต
แต่ละปัญหามีทั้งแง่สนุก ขบขัน และตื่นเต้นสำหรับหลายคน
เพราะตอบง่าย แต่ถูกยาก
ปลาอะไรมีสองหน้า ปลาทูน่า
ครูอะไรที่มีปากกาด้ามเดียว ครูวันเพ็ญ
ตำบลอะไรมีสองขัน ตำบลบางยี่ขัน
ปลาอะไรเอ่ยว่ายน้ำได้นาน ปลาอดทน
อะไรเอ่ย สมัยก่อนนี้มีคำตอบแน่นอน ต้องใช้ไหวพริบขบคิดอย่างสมเหตุสมผล
ถามครั้งใด คำตอบก็เหมือนกันไปทุกครั้ง
อะไรเอ่ย สี่ตีนเดินมาหลังคามุงกระเบื้อง เต่า
อะไรเอ่ย เขียวชอุ่มพุ่มไสว ไม่มีใบมีแต่เม็ด ฝน
อะไรเอ่ย หนุ่มนุ่งขาว สาวนุ่งเขียว แก่ทีเดียวนุ่งแดง พริก
อะไรเอ่ย คนซื้อไม่ได้ใช้ คนใช้ไม่ได้ซื้อ โลงศพ
แต่ อะไรเอ่ย สมัยนี้ คำตอบเปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ
ตามใจคนถาม
ทั้งๆ ที่หลายครั้งคำตอบดูสมเหตุสมผลกว่า
แต่ถูกหรือผิดนั้นขึ้นกับผู้ถามอย่างเดียว
จนทำให้คนถูกถามขาดความมั่นใจ
และสงสัยว่าอะไรคือความถูกความผิดแน่ๆ
บางครั้งเจอบางคำถาม ซึ่งเฉลยเสร็จ
พอถามอีกครั้ง คำตอบเป็นอีกอย่างหนึ่งแล้ว
ทั้งนี้และทั้งนั้น ก็เป็นเพราะว่า อะไรเอ่ย แบบนี้
คนถามเท่านั้นที่เป็นคนกำหนดคำตอบ
จึงเอาอะไรจริงจังกับมันไม่ได้
มีไว้เพื่อความสนุกสนานเฮฮากับเพื่อน ๆ
ยามเดินทาง ยามนั่งคุย ยามคลายเครียด
แม้ว่า อะไรเอ่ย แบบนี้จะไม่จริงจัง
เพราะตั้งแต่เด็กตัวเล็กตัวน้อย ไปจนถึงคนใหญ่วัยดึก
ก็ชอบสนุกสนานไปกับมัน
บ่อยครั้งเสียอีก ที่ผู้ใหญ่วัยดึกต้องหน้าแตก
เมื่อต้องเจอเด็กวัยเริ่มพูดเริ่มจาถามเอาจนตอบไม่ทัน
แถมตอบไม่ถูกเลยสักคำถามเดียว
แต่สิ่งที่น่าจริงจังเบื้องหลัง อะไรเอ่ย เหล่านี้คือ ไม่มีคำตอบใดที่แน่นอน
เพราะคำตอบเปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ
และหากความไม่แน่นอนนี้ข้ามขอบเขต อะไรเอ่ย
ไปสู่คำถามที่สำคัญเกี่ยวกับชีวิต ศีลธรรม
คุณค่า...มันจะไม่ใช่เรื่องจริงจังอย่างเดียว
แต่เป็นเรื่องน่ากลัวและน่ากังวลเอามากๆ
เพราะหากว่าคำตอบเกี่ยวกับชีวิต ศีลธรรม
คุณค่า...ขึ้นอยู่กับคนถามที่จะกำหนดเอาเองว่าผิดหรือถูก
และไม่มีคำตอบที่แน่นอนเป็นมาตรฐาน ลองคิดดูเถอะ อะไรจะเกิดขึ้น
ฉันว่าถูกซะอย่าง ใครจะว่าผิดว่าถูกอย่างไรก็ช่าง
ฉันว่าทำได้ ใครจะว่าไม่ได้ก็เรื่องของเขา
ฉันไม่ทำจะทำไม ก็ชีวิตเป็นของฉันนี่
ฉันจะต้องไปอายทำไม มันร่างกายฉันเองนี่นา
ฉันจะทำอย่างไรกับมันก็ได้ ก็ลูกฉันเองนี่
คำพูดเหล่านี้และทำนองนี้
ดูจะสะท้อนออกมาทางเพลงบทหนึ่งที่ทำนองวกไปวนมา
อย่างกับแผ่นเสียงตกร่องและที่ฮิตติดปากวัยรุ่นกันพักใหญ่
มีอารายอะป่าว ทำแล้วสบายใจ...
แทบทุกคนชอบเพลง แต่ไม่ใช่ทุกคนจะร้องเป็น
อย่างไรเสียก็ให้อยู่แค่ชอบ แค่ร้องเพลงบทนี้เท่านั้น
และอย่าเปลี่ยนจากชอบ จากร้องไปเป็นแนวพฤติกรรมก็แล้วกัน
เพราะความยุ่งเหยิงในสังคมทุกวันนี้มีมากเต็มทนแล้ว.
