บ่ายสามโมงตรงคือเวลานัดพบ
แม้จะเกษียณอายุราชการทหารมาหลายปี
แต่เรื่องตรงต่อเวลายังคงเป็นธรรมชาติที่สองอยู่ดี
นัดเวลาไหนต้องเป็นเวลานั้น
ด้วยวัยสูงและสุขภาพที่ไม่แข็งแรงตามที่ใจอยาก
ก็ได้แต่ทำตัวเป็นประโยชน์ตามอัตภาพ
อยู่บ้านเฝ้าเรือนให้ลูกหลานออกไร่ออกนา
หิวก็ได้แต่รอให้ลูกหลานกลับมาจัดหาอาหารให้
ถึงจะมีเสียงรบเร้าให้ทานอาหารไปก่อนเกรงผิดเวลา
แต่การนั่งกินนั่งดื่มกับลูกหลานยังสำคัญกว่า
นั่งกินไปฟังลูกหลานคุยไปให้รู้สึกอบอุ่น
ฟันฟางที่เหลืออยู่สองซี่ติดเหงือกด้านบนก็ไม่ถือเป็นปัญหา
เคี้ยวด้วยฟันบ้างขบด้วยเหงือกเสียเป็นส่วนมาก
แต่ก็เหมือนอร่อยพยายามกินให้มากลูกหลานจะได้สบายใจ
ตอนที่ยังมีควายอยู่สองสามตัวงานประจำยังพอมี
เช้าก็จูงควายทีละตัวไปยังแหล่งหญ้าเขียวขจี
มัดเชือกแน่นหนาจนมั่นใจแล้วกลับมารับตัวใหม่
พาไปล่ามให้ห่างจากตัวแรกพอไม่ให้แย่งหญ้ากันกิน
แล้วยืนมองแต่ละตัวเล็มหญ้าจนพอใจก่อนกลับเข้าบ้าน
เลือกหาหนังสือวารสารติดมือออกที่เปลญวนใต้ร่มไม้ใหญ่
อ่านไปหลับไปไม่อาทรร้อนใจ
ตาก็เหลือบไปมองควายสองตัวที่เล็มหญ้าอย่างสุขารมณ์
ให้แน่ใจว่ายังอยู่ที่เดิมเชือกไม่เกี่ยวกันแล้วจึงหันมาสนใจอ่านต่อ
ในเมื่อกระแสสังคมเปลี่ยนแปลงไปรวดเร็วแทบตามไม่ทัน
การไม่อ่านหนังสือไม่ติดตามวารสารก็เหมือนถอยหลังเข้าคลอง
จะพูดจะคุยกับใครทีก็ให้รู้สึกล้าสมัยตกขอบ
เนื้อหาความรู้ที่ได้มาบวกกับประสบการณ์ชีวิตที่โชกโชน
ทำให้สามารถพูดคุยได้ทุกเรื่องได้ทันเหตุการณ์
ใครพูดคุยด้วยก็ให้รู้สึกประเทืองปัญหาไปโดยปริยาย
ยิ่งเป็นเรื่องพระเรื่องเจ้าก็ยิ่งจะไม่เป็นรองใคร
ผลงานพลมารีที่ทำมาตั้งแต่หนุ่มรับรองคุณภาพได้เต็มร้อย
ใครทิ้งวัดใครป่วยใครจะตายไม่เคยจะไม่อยู่
ถ้ายังไม่ยอมเข้าวัดจะเฝ้าตามติดไม่ปล่อย
ทั้งพูดโน้มน้าวทั้งพูดให้สติถึงผลร้ายที่จะตามมา
คนที่ทำท่าจะจากโลกนี้ไปในไม่ช้าก็ไม่เคยห่าง
นั่งพูดเตรียมใจนั่งสวดภาวนาจนวิญญาณละร่างไปคามือ
แม้จะเคยผิดหวังที่ไม่ได้บวชได้เรียนตามที่มุ่งมั่น
แต่ก็ยังทำงานสงฆ์ได้ทุกอย่างเว้นมิสซาฟังแก้บาป...

พอใกล้เที่ยงอากาศร้อนก็หันไปสนใจควายที่ผูกไว้
แก้เชือกพาไปกินน้ำก่อนจะนำไปผูกไว้ที่ร่ม
กว่าจะไปต้อนลงแช่น้ำก่อนจะนำเข้าคอกก็อาทิตย์คล้อยต่ำ
กระนั้นบ่ายสามโมงถือเป็นเวลาศักดิ์สิทธิ์
มีนัดกับพระเจ้าและแม่พระในบทภาวนา “พระเมตตา”
หนังสือปกสีเหลืองเล่มบางสิบห้าหน้าคือสื่ออักษร
เริ่มสวดอ่านตั้งแต่หน้าปกชื่อหนังสือคำระบุเป้าหมาย
กระทั่งบรรทัดท้ายหน้าบอกชื่อสำนักพิมพ์ก็ไม่เว้น
ตามมาด้วยหน้าถัดไปหน้าถัดไปอ่านชัดถ้อยชัดคำ
อ่านนอกวงเล็บในวงเล็บทุกตัวอักษรทุกตัวเลข
บทภาวนาสิบห้าตอนก็สิบห้ากลุ่มบุคคลที่ตั้งใจสวดอุทิศให้
ออกชื่อตามด้วยนามสกุลพร้อมลำดับญาติโยงถึงต้นตระกูล
ระบุชัดเจนเป็นลูกใครพ่อแม่ชื่ออะไรเคยอาศัยอยู่ที่ไหน
แต่ละตอนจำนวนคนที่สวดให้มีจำกัดไม่มากเกินน้อยเกิน
แม้คนที่ร่วมสวดอยากจะเพิ่มชื่อคนนั้นคนนี้ก็ไม่ยอม
พร้อมกับชี้แจงว่าหากมากเกินก็จะทำให้ได้บุญไปคนละน้อย
กระทั่งสวดถึงปกหลังก็สรุปด้วยวันเดือนปีชื่อผู้จัดพิมพ์เสร็จสรรพ
ก่อนจะปิดหนังสือสวดทำเครื่องหมายกางเขนท่าทางเป็นสุขใจ
เหมือนได้พบได้พูดได้คุยกับผู้ที่นัดไว้...ทุกบ่ายสามโมง •