HOME         
 

มุมมองอีกด้าน (1)

คุณพ่อคุณแม่สอนให้สวดตั้งแต่เล็ก สวดบทอะไรบ้างจำได้บ้างจำไม่ได้บ้าง แต่บทสวดบทหนึ่งไม่เคยลืม
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สุขนิรันดร์

ในห้องพยาบาลขณะนั้นเงียบวังเวง เสียงเครื่องช่วยหายใจยังคงดังเป็นระยะ…สม่ำเสมอ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เดินทาง

"ฮัลโหล...คุณพ่อหรือครับ" เสียงผู้ชายดังมาตามสายทันทีที่ผมยกหูโทรศัพท
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เดินทาง

“จอดนิ่งด้วยครับ มีของขึ้น” เสียงคุ้นหูสำหรับผู้ที่ต้องเดินทางบ่อย ๆ ด้วยรถประจำทาง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เหมาจ่าย

ออกจากหน้าวัดอัสสัมชัญได้ ผมก็รีบขับรถหาทางขึ้นทางด่วนไปถนนพระรามเก้า
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คำอาลัย

เสียงออร์แกนบรรเลงเพลงเศร้า ก้องกังวานไปทั่ววัด
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ทำไม ทำไม ทำไม

“นี่ เงียบเสียบ้างเถอะ ถามอยู่ได้ รำคาญจะตายอยู่แล้ว... เดี๋ยวพัด...”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อันตราย

อะไรจะอันตรายมากกว่ากัน อิสรภาพ หรือเผด็จการ? คำพูด หรืออาวุธ? ความรัก หรือความเกลียด?
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สายไปเสียแล้ว

ในชีวิตของผมมีการต้องพรากจากกันหลายครั้ง ตั้งแต่เล็กผมจำต้องจากพ่อแม่พี่น้อง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ค่าของชีวิต

““พ่อคะ หนูยังคิดไม่ตก” เจ้าของเสียงเป็นเด็กวัย 14 แววตาบอกความฉลาดหลักแหลม
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หวนไปคิด

“...เคยมีบางคนมาติดต่อกับพ่อ ให้พ่อช่วยจัดการอบรมเยาวชนบ้านโป่ง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

กุหลาบฤดูหนาว

"พระเจ้าโปรดให้เรามีความทรงจำ เพื่อว่าเราจะได้มีดอกกุหลาบในฤดูหนาว" ใครเป็นคนพูด ผมจำไม่ได้
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ชอบนอกคอก

แกนี่มันชอบนอกคอกนักเชียว ชอบแต่เปลี่ยน ชอบแต่ดัดแปลง” 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ดอกเข็ม

ดอกเข็ม ดอกเข็มที่อยู่บนโต๊ะครูเหี่ยวแห้ง จนบางดอกตกลงมากองอยู่รอบๆแจกันสีฟ้า
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

รักเดรัจฉาน

“...แก...แกนะ...อ้ายหน้าสัตว์...แกทำฉันได้ลงคอ...ข้าอุตส่าห์เลี้ยงแกมา...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คลื่นทะเล

ใช่นะ...ฉันว่า ชีวิตฉันมันเหมือนคลื่นทะเลยามนี้จริงๆ ...ซัดเข้าหาฝั่งด้วยความรวดเร็ว
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ทำไมจึงต้องเป็นเขา

“เจน เก็บหนังสือแล้วเข้านอนเสียเถอะลูกดึกมากแล้ว” เสียงแสดงความเอ็นดูแกมเป็นห่วงของแม่
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ช่องว่าง

อาหารบนโต๊ะแต่ละอย่างมากด้วยคุณค่าและปริมาณ หลากหลายจากการเปลี่ยนรายการแทบจะไม่ซ้ำกัน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

โทษใคร

“สำหรับ...สำหรับ...สำ...” เสียงเล็ก ๆ แฝงถึงความพยายาม ทว่ามันเป็นความพยายามที่ดูจะไร้ผล
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ปวดขมอง

“เด็กสมัยนี้ทำไมมันช่างยากเย็นจังนะ ” ลุงผมพูดขึ้นก่อนที่เราจะทักทายกันด้วยซ้ำ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เอาให้แน่

“ฮัลโหล...นั่น 283761 ใช่ไหมคะ...” อ้อยรีบพูดกรอกสาย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เทวดาดำ

ตอนนั้นฝนตกพลอมแพลม อากาศเย็นสบาย ธรรมชาติรอบด้านเงียบสงบ เกือบๆ วังเวง
-----------------------------------------------------------------------------------------

รอเก้อ

บรรยากาศในขณะนั้นพลุกพล่าน จอแจ สุสานที่ครั้งหนึ่งเคยเงียบวังเวง กลับมีชีวิตชีวา
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

รอยรัก

 “ม่ฮะ ทำไมหน้าของแม่จึงมีแผลเป็นเต็มไปหมดล่ะฮะ”เสียงเดียวกันนี้เฝ้าถามครั้งแล้วครั้งเล่า

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ถ้าอยาก

การพูดจาต่อรองนั้นสั้น คนหนึ่งรู้ตัวว่าเป็นโรคที่คนพากันรังเกียจ จะเคลื่อนไหวไปไหนต้องคอยให้ปลอดคน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หิ่งห้อย

ระเบียงตึกในยามดึกคืนนั้นสงบเงียบออกจะวังเวง เสียงแมลงเล็กใหญ่กรีดเสียงทำลายความเงียบ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ความรักของแม่

ความรักผนึกดวงใจแม่ลูกเข้าด้วยกันอย่างสนิทแน่น จนกระทั่งว่าลูกอยู่ที่ไหน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

แด่ปีใหม่ด้วยความเศร้า

ทำไมต้องมีความเหลื่อมล้ำต่ำสูง ทุกคนน่าจะมีสิทธิหัวเราะเริงร่า ทุกคนน่าจะมีสิทธิในการสังสรรค์เฮฮา
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เส้นทางชีวิต

อากาศยามเช้าวันนั้นสดชื่น ฉันสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ก่อนจะเคลื่อนรถออกจากวัด
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คือความเป็นแม่ลูก [1]

คงยากที่จะทำใจอยู่ดี ทะนุถนอมเลี้ยงดูลูกสาวมาสุดชีวิต ไม่เคยต้องขาดอะไรที่เพื่อนคนอื่นมี

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คือความเป็นแม่ลูก [2]

เสียงเธอขาดหายไปชั่วขณะเหมือนกำลังสำรวจความรู้สึก

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คือความเป็นแม่ลูก [3]

“คงต้องทำใจใช่ไหมคะ...ลูกปีกกล้าขาแข็งแล้ว”เสียงคุณแม่สงบ น้ำเสียงส่อการปล่อยวาง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คือความเป็นแม่ลูก [4]

ไม่มีความเงียบใดที่วังเวง เหมือนเงียบเพราะอึดอัด เสียงถอนหายใจยาวเป็นระยะ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฝัน

ฝันเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของมนุษย์ ฝันทำให้ชีวิตยามมืดค่ำมีชีวิตชีวาและสว่างสุกใส
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 



-TOP-