โดย บ.สันติสุข
ผมกำลังคิดของผมว่า จะมีลาภได้นั่งรถไฟฟ้ากับเขาสักครั้งไหมนี่
จะเป็นรถไฟฟ้าเหนือดิน หรือรถไฟฟ้าใต้ดินก็ได้
ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เคยนั่งรถไฟ้ฟ้าเหนือดินและใต้ดินมาก่อน
แต่อยากจะนั่งรถไฟฟ้าในกรุงเทพมหานคร
เคยเห็นรูปการ์ตูนวาดคนไทยที่ตายไปแล้วเหลือแต่โครงกระดูก ตายพร้อมกับความฝันจะได้เห็นได้นั่งรถไฟฟ้าในกรุงเทพฯแต่จนแล้วจนรอด...
มันก็อาจจะเป็นภาพจริงของผมและคนกรุงเทพฯหลายต่อหลายคนก็ได้
ก็ในเมื่อโครงการรถไฟฟ้ามันเริ่มมานานแสนนานแล้ว แต่ก็ต้องถูกเตะถ่วงกันไปเตะถ่วงกันมา
รัฐบาลแล้วรัฐบาลเล่า รัฐมนตรีแล้วรัฐมนตรีเล่า
พอจะเริ่มเป็นจริงขึ้นมา ก็เกิดปัญหาเตะถ่วงกันอีก...จะใต้ดินหรือเหนือดิน
แนวโน้มใต้ดินก็มีผู้ให้การสนับสนุนกัน พร้อมกับอ้างเหตุและผล ข้อดีและข้อเสีย เช่นว่าจะได้ไม่บดบังทิวทัศน์อันงดงามของตึกรามบ้านช่องของกรุงเทพฯบ้างแหละ จะได้ใช้เนื้อที่ใต้ดินให้เกิดประโยชน์เหมือนต่างบ้านต่างเมืองเขาทำกันบ้างหละ
แต่พอจะเริ่มเอาจริง ก็เกิดปัญหาขัดข้องขึ้นมาอีก... จะใช้เนื้อที่แห่งใดในกรุงเทพฯที่จะใช้เป็นที่จอดที่ซ่อมบำรุง... สวนสาธารณะก็ไม่ได้เพราะคนออกกำลังกายพากันคัดค้าน จะเอาแถวสถานีขนส่งก็มีปัญหาตามมา
แล้วก็มีแน้วโน้มจะทำรถไฟฟ้าเหนือดิน ก็มีทั้งผู้สนับสนุนและผู้คัดค้าน
ประชุมกันไม่รู้กี่ครั้ง ยังหารผลประโยชน์กันยังไม่ลงตัว
เครื่องไม้เครื่องมือของบริษัทรับเหมาต้องวางกลางถนนปล่อยให้ขึ้นสนิมอยู่อย่างนั้น
ฝ่ายผู้บริหารบ้านเมืองก็พร้อมจะจ่ายค่าชดใช้ทีละหลายพันล้าน
งบประมาณสร้างรถไฟฟ้าก็บานปลายไปเรื่อยๆ... เกรงว่ากว่าจะตกลงแบ่งสันปันส่วนกันได้ งบประมาณที่จะใช้สร้างตอนนั้นคงจะสร้างได้สามสี่โครงการตอนนี้
และนี่คือการสูญเสียเงินทองของประเทศชาติไปอย่างน่าเสียดาย
เพียงเพราะเงินทองที่จ้องจะได้ส่วนตัวจากโครงการยังไม่ถึงเป้า
ผมไม่แปลกใจ ที่คนไทยหลายคนบ่นออกมาดังๆว่า เสียใจที่เกิดมาเป็นคนไทย
ส่วนใหญ่คงทำใจ ที่เมืองไทยยังไม่มีนักการเมืองอุดมการณ์พอที่จะทำให้เมืองไทยน่าอยู่กว่านี้
ใครที่มีทางออกไปตั้งรกรากต่างประเทศ ก็โชคดีไป
ใคร ที่ไม่มีทางออก ก็คงต้องจำยอม
การจราจรติดขัดเป็นอัมพาต เพราะคอยกีดกันไม่ให้พรรคไหนแก้ไขเป็นผลงานของคะแนนนิยมของพรรค
รถไฟฟ้าสร้างไม่ได้ เพราะผลประโยชน์มหาศาลยังแบ่งสันปันส่วนกันไม่ลงตัว
ข้าวของแพง ค่าครองชีพสูง เพราะมีการผูกขาดของนายทุนที่มีเงินส่งส่วยให้คนของรัฐไม่กี่คน
รถบริการมวลชนสภาพแย่ เพราะเงินงบประมาณส่วนมากเข้ากระเป๋าบางคนลดหลั่นกันลงมาเป็นกระบวนการ
ความปลอดภัยของชีวิตราษฎรมีน้อยหรือแทบไม่มี เพราะคนมีหน้าที่มัวทำหน้าที่อื่นไม่เกี่ยวกับหน้าที่ เพื่อประโยชน์ส่วนตัว
การบริการของรัฐในหน่วยงานต่างๆล่าช้า เพราะเจ้าหน้าที่รอค่าน้ำร้อนน้ำชาเพื่อให้งานไหลลื่น
การบริหารหน้าที่ตามหน่วยงานมีการละเลย เพราะมัวแต่คอยวิ่งรับใช้หัวหน้าต้นสังกัดจนไม่มีเวลารับใช้ประชาชน...
ตราบใดที่ผลประโยชน์ส่วนตัวยังมาแรง อุดมการณ์คงต้องเก็บเข้าลิ้นชัก ครั้งแล้วครั้งเล่า
ปากก็พร่ำพูดถึงอุดมการณ์ เลือกตั้งทีก็เน้นอุดมการณ์สวยหรู หาเสียงก็เอาอุดมการณ์หว่านล้อมจนเคลิบเคลิ้ม
แต่พอจะเอาเข้าจริงๆ อุดมการณ์ส่วนตัวก็มาแรงกว่าทุกครั้งไป
อย่าว่าแต่ผมเลย ดีไม่ดีลูกหลานเหลนอาจได้เห็นก็แค่กระดาษโครงการรถไฟฟ้าเหมือนกัน
