“อิเล็กทรอนิกส์ หนทางสู่สันติภาพ”

       นั่นเป็นการเน้นจุดหมายพิเศษของงาน
       ทันทีที่เข้าสู่บริเวณงานในภาคบ่ายวันนั้น เสียงต่าง ๆ จากเครื่องขยายเสียงดังมาทักทาย ชวนให้ครื้นเครง
       เสียงเพลงบ้าง เสียงดนตรีบ้าง เสียงประกาศบ้าง เสียงดังจากเครื่องคอมพิวเตอร์บ้าง
       จนทำให้เลือกไม่ถูกว่าจะเริ่มดูอะไรก่อน
       และก่อนที่จะกวาดตาหาแผนผังบริเวณงาน จะได้เริ่มต้นถูก ก็ต้องมายืนดูแผนกเครื่องใช้สอยในบ้าน ในครัว ที่วางเรียงรายแทบจะปิดทางเดินเข้าแผนกอื่น แถมเสื้อผ้าหลากสีแขวนไว้อวดเย้ายวนชวนให้ซื้อ
       “เอ! นี่เกี่ยวกับสื่อมวลชนด้วยหรือนี่” คนที่ไปด้วยวันนั้นกล่าวออกมาอย่างซื่อ ๆ        ระคนความแปลกใจ พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากอย่างมีความหมายก่อนที่จะชวนกันรีบเดินเลยไป
       ดูผ่าน ๆ ก็ไม่น่าจะเกี่ยว ผมคิด
       แต่ถ้าคิดให้ลึกซึ้งก็จะเห็นว่า เขามาไม่ผิดงานจริงด้วย
       “สื่อสารมวลชน” ชื่อก็บอกชัดๆ ว่าอะไรก็ตามที่จะช่วยสื่อสารให้ประชาชน
       เริ่มตั้งแต่ คำพูด ที่ช่วยสื่อความคิดออกมาเป็นเสียงและทำนองไม่ว่าจะเป็นการพูดคุย หรือการร้องเพลง
       จะพูดด้วยเสียงคนธรรมดา ร้องเพลงด้วยเสียงธรรมชาติ
       หรือพูดและร้องเพลงผ่านทางเครื่องขยายเสียง เมื่ออยู่ในที่เดียวกัน หรือผ่านทางเครื่องส่งคลื่นเสียง อาทิ วิทยุ โทรทัศน์ หรือตามสาย อาทิ โทรศัพท์
       ทุกสิ่งเหล่านี้เรียกว่าสื่อสารมวลชน
       ลายลักษณ์อักษรก็เป็นสื่อสารมวลชนอีกอย่างหนึ่ง
       ความคิด ความต้องการมโนภาพ จินตนาการของคนได้รับการถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรจะด้วยการเขียน การพิมพ์ในรูปแบบต่าง ๆ หนังสือ นิตยสาร หนังสือพิมพ์ ฯลฯ
และนั้นก็เป็นสื่อสารมวลชนอีกชนิดหนึ่ง
       ภาพก็เหมือนกัน ช่วยสื่อความรู้สึก ชีวิตจิตใจ ตลอดจนความรู้ วิชาการได้อย่างดีเยี่ยม
       ภาพถ่าย ภาพวาด ภาพยนตร์ วีดีโอ ฯลฯ จึงจัดได้ว่าอยู่ในสื่อสารมวลชนที่มีประสิทธิภาพสูงในสมัยปัจจุบันนี้
       แต่ทุกสิ่งที่กล่าวมานี้ ใช่จะเป็นสื่อสารมวลชนอย่างเดียวก็หาไม่
       มนุษย์เรามีการสื่อสารกันอีกหลายวิธี อาทิ สายตา ใบหน้า ท่าทาง รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ฯลฯ ซึ่งหลายครั้งสื่อสารได้ดีกว่าคำพูด หรือการเขียนด้วยซ้ำ
       ในยามที่เศร้า คำพูดแทบจะไม่มีประโยชน์ เพียงสายตาอย่างเดียวก็ชี้บอกได้หมด และลึกซึ้งด้วย
       ไม่น้อยครั้ง ที่การตำหนิด้วยสายตาเจ็บปวดมากไปกว่าด้วยคำพูด
       ทุกสิ่งในมนุษย์เป็นสื่อสารมวลชน แม้กระทั่งเสียงถอนหายใจ
        ถ้าจะพูดว่า มนุษย์คือสื่อสารมวลชนก็คงจะไม่ผิดความจริงนัก
       นอกจากตัวมนุษย์ ร่างกายและจิตใจที่เป็นสื่อสารมวลชนแล้ว การแต่งตัว เสื้อผ้า บ้าน รถยนต์พาหนะก็เป็นสื่อสารมวลชนด้วย
       เสื้อผ้าที่ใส่ บอกให้รู้ว่าเป็นคนประเภทไหน ฐานะอย่างไร รสนิยมอะไร แม้กระทั่งวัยและพื้นภูมิภาค
       บ้าน ตลอดจนเครื่องใช้ไม้สอยในบ้าน และในครัวก็ชี้บอกหลายอย่าง เกี่ยวกับผู้อาศัยและผู้ใช้
       แม้กระทั่งขยะมูลฝอยที่ทิ้งไว้หน้าบ้านเพื่อรอรถเก็บขยะก็ไม่วายจะฟ้องถึงเจ้าของบ้านในหลายอย่าง
       ครับ แม้กระทั่งขยะมูลฝอยก็เป็นสื่อสารมวลชนอีกรูปแบบหนึ่ง!
       เครื่องใช้ และเสื้อผ้าที่อยู่ในงานสื่อมวลชนคาทอลิกวันนั้น จึงไม่ใช่นอกที่ หรือไม่เกี่ยวกับงานอย่างที่บางคนคิด
       ถัดจากแผนกเครื่องใช้ไม้สอยก็เป็นแผนกต่าง ๆ เกี่ยวกับเครื่องเสียง โทรทัศน์ และคอมพิวเตอร์ซึ่งล้วนแต่ทันสมัย ทั้งในรูปแบบและประสิทธิภาพ
       แต่ละอย่าง แต่ละแผนกต่างกำลังสาธิตเสียง ภาพ วิธีทำงาน ผลงานที่ได้ ฯลฯ ซึ่งเมื่อดูแล้วอดจะพิศวงในความก้าวหน้าและวิวัฒนาการของสื่อสารมวลชนไม่ได้  
       ใจก็นึกชมผู้จัดงาน เตรียมงานและดำเนินงานวันสื่อสารมวลชนครั้งนี้ ที่สามารถจัดให้ความรู้แก่ผู้มาชม อีกทั้งเปิดโอกาสให้ได้สัมผัสเครื่องมือสื่อสารมวลชนต่าง ๆ เหล่านี้ได้อย่างเต็มที่ตามความอยากรู้และความพึงพอใจ
       ผมอดนึกเสียดายไม่ได้ที่ไม่อาจจะอยู่ชมและศึกษาสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ให้นานตามการเรียกร้องของหัวใจ
       ไม่ใช่เพราะว่าไม่มีเวลา
       แต่เพราะอยู่นานไม่ได้!
       เสียงต่าง ๆ ที่ประชันกันสนั่นจนแทบจะพูดคุยกันไม่รู้เรื่อง ถ้าไม่ออกแรงตะโกน
แก้วหูอื้ออึง เสียงแหบ นั่นคือสิ่งที่เร่งผมให้รีบออกจากงานพร้อมกับความรู้สึกว่าไม่ได้รับการสื่อสารอะไรมากนัก นอกจากอานุภาพของเสียงต่าง ๆ
       โทษทั้งหมดก็อยู่ที่ตัวผมเองที่ทนเสียงดัง ๆ ไม่ค่อยได้
       จึงไม่ได้รับสิ่งที่เขาพยายามจะสื่อออกมา
        ทุกคนพยายามจะสื่อสารอะไรบางอย่างให้จนรับไม่ทันหรือรับไม่ไหว ดังเช่นการสื่อสารมวลชนทุกวันนี้ ที่แข่งขันกันสื่อสารให้มวลชนในรูปแบบต่าง ๆ กัน
       และเพราะการพยายามจะแข่งขันสื่อสารออกมานี่แหละ ที่หลายครั้ง หลายกรณีก็เป็นเพียงแค่การสื่อ แต่ไม่มีสาร หรือมีก็น้อยมาก
       มนุษย์คือสื่อสารมวลชนในรูปแบบหนึ่ง
       เพื่อจะสื่อสารไม่พอที่จะพูดจะแสดง  จะเขียนอะไรออกมา แต่เหนืออื่นใดต้องเข้าไปในตนเองเสียก่อน
       สารไม่ได้อยู่ในเครื่องสื่อ... คำพูด... การเขียน ฯลฯ แต่อยู่ในส่วนลึกของจิตใจ... ชีวิตและจิตใจต่างหาก
       ใครที่ต้องการจะสื่อสาร จำต้องเข้าสู่ตนเองก่อนจะออกมาทางเครื่องสื่อสารต่าง ๆ ไปสู่ผู้อื่น
       ใครก็ตามที่คิดว่า เพื่อจะสื่อสาร ขอให้มีอะไรพูด ขอให้มีอะไรเขียน ขอให้มีอะไรแสดง... ก็เพียงพอแล้วนั้น เขามักจะสื่อคำพูดตัวอักษร แต่ไม่มีสาร
        อย่างมากก็สารที่บอกว่า เขาไม่มีสารจะสื่อ
       เฉพาะคนที่หมั่นเข้าหาตนเอง เข้าสู่ความลึกของจิตใจของตนเองเท่านั้น ที่เป็นนักสื่อสารที่ดี คำพูดของเขาแต่ละคำ การเขียนของเขาแต่ละอักษร ท่าทีของเขาแต่ละอย่างล้วนแต่จะสื่อสิ่งที่ลึกซึ้งออกมา
       ส่วนคนที่ห่วงแต่จะพูดจะเขียน จะแสดงออกมาแต่อย่างเดียว ย่อมจะชี้บอกแต่ความผิวเผิน และมักจะลงเอยตามที่มักจะพูดกัน “น้ำท่วมทุ่ง...”
       ถ้าคิดในแง่นี้ดูแล้วก็แปลก
       จะสื่อสารไปถึงคนอื่นจำต้องเข้าไปในตนเอง
       จะบอกอะไรคนอื่นก็ต้องพูดกับตนเอง
       จะออกไปหาผู้อื่น ก็ต้องเข้าพบตนเอง
       วันหนึ่ง ๆ เรารับการสื่อสารและเราเองสื่อสารหลายอย่าง และในหลายรูปแบบ แต่เราจะสื่อสาร หรือเพียงแค่สื่อเท่านั้นเอง?
       อาจจะมีสารเหมือนกัน  คือสารที่ว่า ไม่มีสารจะสื่อ เพราะเรายังไม่ได้เข้าพบตัวเรา
ในความลึกซึ้งของจิตใจ!