ไม่น่าเชื่อว่า งูเขียวหางไหม้ตัวนั้นจะก่อผลกระทบต่อชีวิตผมได้มากขนาดนั้น
ไม่ใช่ว่ามันจะตัวใหญ่ หรือ แสดงความดุร้ายตามคำล่ำลือที่ได้ยินมา
แต่สถานการณ์ทำให้ความน่ากลัวของมันเพิ่มทวีขึ้นมา มากกว่าที่ควรเป็น
ถ้าต้องเจอะเจอมันตามกิ่งไม้ หรือพงหญ้า ก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะต้นไม้ต้นหญ้ากับสัตว์เป็นของคู่กันมาตามธรรมชาติ
กลัวมากก็หาไม้ไล่ตีไล่ฆ่า กลัวน้อยก็หลีกเลี่ยงไป เอ็นดูก็หยุดชื่นชม
แต่งูตัวนี้เข้ามาในห้องทำงานผมตอนสายวันหนึ่ง วันที่อากาศค่อนข้างเย็น เลยปิดเครื่องปรับอากาศและเปิดหน้าต่าง
มันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรไม่ได้สนใจ จนกระทั่งคนทำความสะอาดเปิดม่านหน้าต่างนั่นแหละ มันจึงร่วงหล่นลงมาและเลื้อยหายไปหลังตู้หนังสือใหญ่ตั้งหันหลังชิดกำแพงห้อง
คนงานช่วยกันขยับตู้หนังสือ ใช้ไม้ยาวตีไล่เป็นนานสองนาน แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา
ผ่านไปทั้งวัน ง่วนอยู่กับงานจนลืมไปว่างูเขียวหางไหม้ มีพิษ ยังอยู่ในห้องทำงานและอาจจะคลานเข้าไปในห้องนอนที่อยู่ถัดไปแล้วก็เป็นได้
และนั่นคือสิ่งที่ส่งผลกระทบให้ชีวิตผมในช่วงนั้น
เข้าห้องนอนต้องกวาดตามองตั้งแต่พื้นยันเพดาน ใต้เตียงและบนหลังตู้สูง ๆ ก็ไม่เว้น
เปิดประตูห้องน้ำต้องยืนห่าง ๆ กลัวว่างูอาจจะหล่นลงมาโดนตัว
รองเท้าที่ถอดทิ้งไว้ ต้องสำรวจดูให้ดีก่อนจะเก็บเข้าตู้แน่นหนา
แม้ชุดนอนวางไว้บนเตียง ต้องนำมาสะบัดจนแน่ใจก่อนจะสวมใส่
แล้วก็ต้องยกผ้าห่มยกหมอนออกจากเตียงเพื่อตรวจตราให้ละเอียด นั่นคือมาตรการที่สามารถทำได้ เพื่อสร้างความมั่นใจว่าผมมีอำนาจเหนืองูค่อนข้างแน่นอน จึงรู้สึกปลอดภัย
ทว่า ตั้งแต่ดับไฟ ขึ้นนอนเป็นต้นไป ผมรู้สึกทันทีว่า งูมีอำนาจเหนือผมเต็มที่ และจะทำผมเมื่อไรก็ได้
ศัตรูที่เผชิญหน้ากัน ย่อมน่ากลัวน้อยกว่าศัตรูที่แฝงตัวอยู่ในความมืด
คู่ต่อสู้ที่ห้ำหั่นกัน ย่อมน่ากลัวน้อยกว่าคู่ต่อสู้ที่จดจ้องเอาตอนเผลอ
ดับไฟไปนานแล้ว แต่ความคิดจินตนาการผมยังคงสว่างไสวโลดแล่น
ถ้าหลับสนิทแล้ว งูมันเลื้อยขึ้นมาที่ปลายเท้า แล้วเท้าเกิดขยับ งูตกใจฉกเอาล่ะ?
หรืองูอาจจะเลื้อยผ่านมือ แล้วมือไปจับหรือเขี่ยโดนมันเข้ามันฮึดสู้กัดเอาล่ะ?
หรือมันเลื้อยผ่านใบหน้า เผลอนึกว่าเป็นยุงหรือแมลงแล้วไปตบตีมันเข้าล่ะ?
และถ้ามันเข้ามาซุกนอนข้างตัว แล้วพลิกตัวไปทับมันเข้าล่ะ?
ที่สำคัญ ถ้าโดนมันกัดแล้วยังหลับต่อ จะเกิดอะไรขึ้น?
คิดแล้วก็นอนต่อไม่ได้ จัดแจงลุกขึ้น เปิดไป แล้วเริ่มจัดข้าวของให้เรียบร้อย ทั้งในห้องนอนและห้องทำงาน อย่างที่ไม่ค่อยจะได้ทำบ่อยนัก
ถ้ามีอันเป็นไป ก็จะได้ไม่ต้องกังวลเมื่อคนมาพบมาเห็น
คืนนั้น ดึกโขแล้วกว่าจะสวดเพิ่มเติมเสร็จและเอนตัวลงนอนด้วยท่าที่ดูดีที่สุด
จนถึงบัดนี้ ก็ยังไม่รู้ชะตาของงูเขียวหางไหม้ตัวนั้น แต่ที่รู้ ๆ คือมีนิสัยใหม่ขึ้นมาที่ต้องทำก่อนนอนเป็นประจำ
แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า จริง ๆ แล้ว ไม่ต้องรอให้มีงูเขียวหางไหม้เข้าห้องจึงค่อยสำนึกถึงความตายและสิ่งที่ต้องทำก่อนตายเพราะแต่ละวัน ชีวิตและความตายเดินเคียงบ่าเคียงไหล่กันไปตลอดเวลา
ระยะทางระหว่างชีวิตและความตายห่างกันไม่ถึงเสี้ยววินาทีแต่คนกลับคิดว่าห่างกันหลายปี สิบๆปี ก็เลยดำเนินชีวิตโดยไม่เผื่อความตายแม้แต่สักน้อยนิด
หลายคนเลยไม่ได้จัดห้องหับ จัดข้าวของ จัดชีวิต จัดพฤติกรรม ให้พร้อมไว้เสมอ
หรือจะต้องให้งูเขียวหางไหม้เข้าห้องนอนสักคืนสองคืน?
