ถึงจะเป็นเรื่องราวที่ผ่านมา  แต่เป็นประสบการณ์น่าจดจำและน่าแบ่งปัน

          อย่างน้อยคนที่ได้อ่าน ยืนยันเช่นนั้น

          คงไม่ใช่ข้อมูลกระเดียดไปทางวิชาการหรือทางประวัติศาสตร์ หากแต่เป็นข้อมูลที่พบเห็นและนำมาไตร่ตรองแบบง่ายๆ สั้นๆ และบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร

          แม้กาลเวลาล่วงเลยมา หลายอย่าง หลายสถานที่ หลายสถานการณ์...ได้เปลี่ยนแปลงไป แต่ความทรงจำยังอยากให้อยู่ทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิม  ไม่ใช่เพราะอยากย้อนรอยกลับไปฝังตัวในอดีต แต่อยากให้ความทรงจำในอดีตเป็นปัจจุบันในความนึกคิด ในจิตใจ เพื่อคอยเตือนใจ ให้บทสอน เตือนสติ ชวนให้คิด...

          แต่ละความทรงจำเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเวลานั้น บุคคลหลากหลายที่เกี่ยวข้องเดี๋ยวนั้น สถานการณ์ตอนนั้น บริบทแห่งนั้น... ต่างร่วมมือ (โดยไม่รู้ตัวหรือตั้งใจ) เพื่อสร้างความทรงจำนั้นขึ้นมา  และถึงแม้บุคคล เวลา สถานการณ์ บริบท ฯลฯ จะเปลี่ยนไปหรือล้มหายตายจากไปแล้ว ทว่าความทรงจำที่สร้างขึ้น (แบบไม่รู้ตัว อย่างไม่เต็มใจ) ยังคงอยู่เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์...ประวัติศาสตร์ของคนๆหนึ่งซึ่งอยากให้มีคนอื่นทำให้เป็นส่วนน้อยๆแห่งประวัติศาสตร์ของตนบ้าง หากมีเห็นประโยชน์

          จึงได้นำมาเสนอและแบ่งปันด้วยหวังจะเป็นประโยชน์บ้าง

          แทนที่จะเก็บไว้เป็นตัวอักษร เพียงเพื่อคนเดียว...เท่านั้น

                                                                                        บ. สันติสุข